شعــــر [ بسوز ای دل ]

گذشت عمـــری وفهمیدم هــدر دادم جوانی را به پای هیــچ پیمـــودم مســـیر زندگـــانــی را ندانســتم نمــی ارزد ببندم دل به هــــر فانـــی که از دســتم بَــرَد روزی حیات جــاودانـی را به مَهــــرویان این دنیا ســپُـردم دل،ندانسـتم که از خـــود رنجــه می بینم نگار آسمانی را به مــن آمــد نشانــی از طریق عشق اما من به غفلــت زود گــم کــردم دریغا آن نشانی را بسوز ایدل به حسرت تا قیامت،چون ندانستی به آسـانـــی زکف دادی جــــوار یارجانــی را . منبع